طب‌سنتی مجموعه‌ی تمامی علوم نظری و عملی است که در تشخیص طبی وپیشگیری بیماری‌های ذهنی، جسمی و یا ناهنجاری‌های اجتماعی به کار می‌روند و ازنسلی به نسل دیگر چه به‌صورت گفتاری و چه به‌صورت نوشتاری انتقال یافته باشند و داروهای طب سنتی نیز مجموعه‌یی از داروهای گیاهی، اجزای حیوانی و معدنی و نیز روش‌های غیردارویی مانند طب‌سوزنی، ماساژ و درمانهای روحی و روانی می‌باشند که در طب‌سنتی به‌صورت منفرد و یا مرکب برای موارد درمانی و نیز پیشگیری به‌کار می‌روند.

به‌طور‌کلی طب‌سنتی واژه‌یی کلی است که هم به سیستمهای طب‌سنتی چین، ایران، آیورودای هند و طب یونانی عربی و هم به اشکال مختلف طب بومی اطلاق می‌گردد. در کشورهایی که در آنها سیستم خدمات پزشکی برپایه‌ی طب مدرن استوار می‌باشد به‌جای استفاده از واژه‌ی طب‌سنتی از واژه‌ی طب‌مکمل و طب‌جانشین یا طب غیرمتعارف استفاده می‌شود.

داروهای سنتی تقویت‌مو در طب‌سنتی ایرانی شامل داروهای رویاننده‌ی مو و جلوگیری‌کننده از ریزش‌مو می‌باشند که براساس تأکید و تکرار حکما درطی قرون متمادی، اعتماد مردم را جلب کرده‌اند و پاسخ‌دهی خوبی به نیازهای عامه‌ی مردم داشته‌اند. در طب‌سنی ایرانی شیخ الرئیس حجة‌الحق و فیلسوف مطلق ابوعلی بن‌عبدالله سینا، که یکی‌از پیشتازان در طب‌سنتی ایرانی است و آثار طبی او حدود پنج قرن در اروپا و دنیای متمدن آن روز تدریس می‌شده در جلد دوم کتاب قانون به شرح داروهای مورد مصرف در تقویت‌مو و نیز درمان بیماریهای مو پرداخته است.

به‌طورکلی طب‌سنتی ایرانی و بالاخص طب‌سنتی ابن‌سینایی که ثمره‌ی تجربیات دانشمندان و حکمای این سرزمین در‌طی قرون متمادی می‌باشد توانایی ارائه‌‌ی راه‌حل‌های بسیاری از بیماری‌هایی که امروزه طب جدید در برخورد با آنها ناتوان است و یا در درمان آنها به درمان علامتی بسنده می‌کند نظیر بیماری‌هایی که ارتباط مستقیمی با مو دارند نظیر ریزش‌مو و نیز هیرسوتیسم و غیره را دارا می‌باشد. یکی‌از پیشکسوتان طب که هم در طب جدید و هم در طب قدیم مسلط بوده در 95سالگی دراین رابطه می‌گوید: «پس‌از آنی که سالهای متمادی اینجانب روی دستور و معالجات اطبای قدیمه و جدیده عمل کردم و هریک از آن قواعد و ادویه مناسب به آن را در محل و مورد آن به تجربه رساندم به این نتیجه رسیدم که دستورهای اطبای قدیمه که سالها مورد تجربه و آزمایش قرارگرفته است در معالجه‌ی اکثر امراض متقن و محکم و خلل ناپذیراست». کل کتاب دوم قانون ابن‌سینا در رابطه با مفردات پزشکی و بررسی اثرات داروهای گیاهی، حیوانی ومعدنی بر بدن انسان می‌باشد. ابن‌سینا دراین کتاب اثرات داروها را درلوحهای جداگانه شرح نموده است: لوح اول در رابطه با افعال و خواص، لوح دوم درباره‌ی کاربرد داروها در آرامش و بیماری‌های مو، لوح سوم در رابطه با اثر دارو بر جوش‌ها، دمل‌ها، لوح چهارم درباره‌ی تأثیر دارو بر زخم‌ها و قرحه‌ها و... هر لوحی در کتاب اصلی که توسط ابن‌سینا نگاشته شده با رنگ جداگانه‌یی مشخص‌گردیده است. شاید یکی‌از علل استفاده‌ی وسیع از کتاب قانون در اروپا درطی قرون متمادی رعایت همین نکات در تسهیل آموزش مطالب بوده است. ابن‌سینا در لوح دوم کتاب دوم قانون و نیز سایر اطبای طب‌سنتی ایرانی در دیگر کتب ارزشمند طب‌سنتی ایرانی نظیر کتابهای اختیارات بدیعی نوشته‌ی انصاری‌شیرازی، تحفة‌المومن حسینی تنکابنی و مخزن‌الادویه عقیلی خراسانی، مصرف داروهای گیاهی ثافسیا ولاذن بیشتر از سایر داروهای گیاهی جهت تقویت ریشه‌ی‌مو، جلوگیری از ریزش‌مو و نیز رویاننده‌ی‌مو مورد‌تأکید قرارگرفته‌اند. به‌علاوه منابع فوق گیاهان دارویی شوکران و باقلا را به‌عنوان داروهای گیاهی ضدهیرسوتیسم و داروهای گیاهی دروبطارس و تیوع را به‌عنوان داروهای گیاهی موبر که پاسخدهی خوبی داشته موردتوجه قرارداده و به کاربرده‌اند.